ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΕΡΜΑΝΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΈΛΛΗΝΕΣ

Η παρακάτω ανοιχτή επιστολή του Walτer Wuellenweber, προς τους Έλληνες πολίτες, με τίτλο «Αγαπητοί μας Έλληνες», δημοσιεύεται σε πρόσφατο τεύχος του γερμανικού εβδομαδιαίου περιοδικού, Stern. Ο υπέρτιτλος του άρθρου αναφέρει: «Μετά τις τράπεζες, θα πρέπει τώρα οι Γερμανοί να σώσουν και την Ελλάδα. Πρώτα έκαναν αλχημείες οι Έλληνες στο ευρώ και τώρα, αντί να κάνουν οικονομίες, απεργούν».



Αγαπητοί Ελληνες, από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που εμείς έχουμε συνεισφέρει, όσο κανείς άλλος στο κοινό ταμείο, δηλαδή γύρω στα 200 δις, ενώ εσείς έχετε, αντίθετα, εισπράξει κατά κεφαλήν, όσα κανείς άλλος, δηλαδή σχεδόν 100 δις. Ουδέποτε λαός βοήθησε μέχρι τώρα με τη θέλησή του, σε τέτοιο βαθμό, και για τόσο μακρύ διάστημα, άλλον λαό. Είσαστε, κυριολεκτικά, οι πιο ακριβοί μας φίλοι.



Το ζήτημα πάντως είναι, ότι τελικά δεν εξαπατάτε μόνο τον εαυτό σας αλλά κι' εμάς. Στην ουσία, ουδέποτε φανήκατε αντάξιοι του ευρώ, μιας και παρά την εισαγωγή του, δεν καταφέρατε μέχρι τώρα να εκπληρώσετε τα κριτήρια σταθερότητας. Στην ΕΕ είσαστε ο λαός που ξοδεύει τα μεγαλύτερα ποσά σε καταναλωτικά αγαθά. Θα θέλαμε, ο πρωθυπουργός σας Γ. Παπανδρέου να προχωρήσει στο πρόγραμμά του, όμως προφανώς αυτό δεν το θέλετε εσείς, αφού συνεχίζετε απτόητοι, ν' απεργείτε. Μη μας λέτε λοιπόν, ότι μόνο οι πολιτικοί ευθύνονται για την καταστροφή.



Εσείς έχετε εφεύρει τη Δημοκρατία κι' ως εκ τούτου θα πρέπει να γνωρίζετε, ότι ο λαός είναι αυτός που κυβερνά κι' επομένως, έχει και την ευθύνη. Κανείς δεν σας αναγκάζει να φοροδιαφεύγετε, να χρηματίζεστε, ν' αντιδράτε σε κάθε συνετή πολιτική και να εκλέγετε διεφθαρμένους πολιτικούς. Σε τελευταία ανάλυση, οι πολιτικοί είναι λαϊκιστές και κάνουν, ότι τους πει ο λαός. Θα μας πείτε, βεβαίως, ότι κι' εμείς οι Γερμανοί δεν είμαστε πολύ καλύτεροι, όπως θέλουν κάποιοι να πιστεύουν. Κι' έχετε δίκιο.



Οι Έλληνες είναι εκείνοι, που μας είχαν δείξει το δρόμο της Δημοκρατίας και της Φιλοσοφίας, καθώς και τις πρώτες γνώσεις Εθνικής Οικονομίας. Τώρα μας δείχνετε και πάλι το δρόμο. Μόνο που αυτή τη φορά, είναι λάθος δρόμος. Κι' από το σημείο που εσείς έχετε τώρα φτάσει, δεν πάει παραπέρα.





Και η απάντηση που δόθηκε από ένα συμπατριώτη μας:



Αγαπητέ μου Walτer Wuellenweber, ονομάζομαι Γεώργιος Π. Ψωμάς. Είμαι δημόσιος λειτουργός κι' όχι υπάλληλος, όπως κατά κόρον τα ΜΜΕ των «συμπατριωτών» σου (μου) και άλλων «συμπατριωτών» σου (μου) αναφέρουν, ως βρισιά και με περίσσεια χλεύη. Ο μισθός μου είναι 1.000. Το μήνα, όχι την ημέρα, όπως ίσως σ' έχουν παρασύρει, να νομίζεις. Ούτε 1.000 λιγότερα από σένα.



Από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που σας έχουμε παραχωρήσει με αδιαφανείς όρους κι' έναντι αυτών των 200 δις που λέτε, ότι μας δώσατε, το 40% περίπου των αμυντικών εξοπλισμών μας, το σύνολο σχεδόν των εθνικών τηλεπικοινωνιών μας, την κατασκευή 2 μεγάλων αεροδρομίων καθώς και πολλών χιλιομέτρων εθνικού οδικού δικτύου. Αν ξεχνώ κάτι, ζητώ να με συγχωρέσεις. Σημειώνω, πως είμαστε από τους μεγαλύτερους εισαγωγείς στα καταναλωτικά προϊόντα που παράγουν τα εργοστάσιά σας.



Η αλήθεια είναι, πως δεν ευθύνονται μόνο η πολιτικοί μας γι' αυτή την καταστροφή. Ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης έχει και μια εταιρία γερμανικών κυρίως συμφερόντων, η οποία τους λάδωνε, για ν' αναλαμβάνει, όπως λεω παραπάνω, δημόσια έργα (βλ. C4Ι). Πιθανολογώ, πως φταίνε και τα γερμανικά ναυπηγεία, τα οποία μας πούλησαν κάτι υποβρύχια, που γέρνουν. Είμαι σίγουρος, ότι εσύ δεν με πιστεύεις ακόμα, αλλά δείξε λίγο υπομονή και περίμενε, διάβασέ με, κι' αν δεν σε πείσω, τότε διώξτε με από την Ευρωζώνη, τον τόπο της Αλήθειας και της Ευημερίας, του Δίκαιου και του Σωστού.



Λοιπόν Walτer, μισός αιώνας και πάνω πέρασε από τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, από τότε που η Γερμανία έπρεπε να ξοφλήσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα.



Οι οφειλές αυτές, που μόνον η Γερμανία αρνείται να ξοφλήσει στην Ελλάδα (η Βουλγαρία και η Ρουμανία, τακτοποίησαν ήδη τις αντίστοιχες υποχρεώσεις τους), συνίστανται:



α) Σε χρέη ύψους 80 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων, από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.



β) Σε χρέη από τη διαφορά του κλήριγκ στο μεσοπόλεμο, ύψους 593.873.000 δολαρίων, που ήταν σε βάρος της Γερμανίας.



γ) Στα αναγκαστικά δάνεια, τα οποία συνήψε το Γ΄ Ράιχ από την Ελλάδα, ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στη διάρκεια της κατοχής.



δ) Στις επανορθώσεις, που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα, για τις κατασχέσεις, αρπαγές και καταστροφές, που της προξένησε το Γ' Ράιχ, την περίοδο της κατοχής, ύψους 7,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων, όπως επεδίκασαν οι Σύμμαχοι.



ε) Στις ανυπολόγιστες υποχρεώσεις της Γερμανίας για την αφαίρεση της ζωής 1.125.960 Ελλήνων (38.960 εκτελεσμένων, 12.000 νεκρών από αδέσποτες, 70.000 σκοτωμένων σε μάχες, 105.000 νεκρών στα στρατόπεδα της Γερμανίας, 600.000 νεκρών από πείνα και 300.000 απωλειών από υπογεννητικότητα).



στ) Στην ατίμητη ηθική προσβολή, που προξένησε στον ελληνικό λαό και στις ανθρωπιστικές ιδέες που εκφράζει η ελληνική ιδέα. Αυτό το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό, είναι ηθικής τάξης, ύψιστης ηθικής αξίας.



Ξέρω Walτer, σε πειράζουν αυτά που γράφω, αλλά και μένα με πείραξαν, αυτά που έγραψες! Αλλά περισσότερο με πειράζουν, αυτά που σκέφτεσαι και θέλεις να κάνεις για μένα και τους «συμπατριώτες» σου, τους Έλληνες !



Walτer, φίλτατε Walτer, στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται 130 γερμανικές επιχειρήσεις, στις οποίες, περιλαμβάνονται σχεδόν όλοι οι γερμανικοί κολοσσοί, οι οποίες πραγματοποιούν ετήσιο τζίρο της τάξης των 6,5 δισ. ευρώ.



Ξέρεις Walτer, σύντομα δε θα μπορώ ν' αγοράζω Γερμανικά προϊόντα, γιατί δεν θάχω λεφτά. Εγώ Walτer μεγάλωσα στα λίγα, θα τ' αντέξω . και μην ανησυχείς για τους νέους στην Ελλάδα, . είμαστε ακόμα πολλοί παλιοί, για να τους βοηθήσουμε, να εξοικειωθούν στη νέα κατάσταση . αλλά εσείς βρε Walτer, . τους ανέργους σας, που θα δημιουργηθούν από την κατάσταση αυτή στην Ελλάδα, πως θα τους αντιμετωπίσετε;



Πες μου σε παρακαλώ . έχω απορία: εμείς οι Έλληνες πρέπει να φύγουμε από την Ευρώπη, την Ευρωζώνη (κι' απ' όπου αλλού θέλετε, εσείς, οι Γερμανοί, οι Σουηδοί, οι Ολλανδοί και λοιποί «συμπατριώτες). Πρέπει να φύγουμε, για να σωθούμε από μια Ένωση, κατ' επίφαση. Από μια ομάδα κερδοσκόπων. Από μια ομάδα, στην οποία είμαστε συμπαίκτες, όσο καταναλώναμε τα προϊόντα των συμπαικτών !



Εγώ φίλτατε Walτer, πιστεύω, ότι οι Έλληνες θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν Mercedes, BMW, Opel, Ford, Scoda, κλπ. συμμαχικά προϊόντα, γιατί, . δεν μπορούν και δεν πρέπει ! ... Δεν το αξίζουν. Θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν προϊόντα από το Lidl, το Praktiker και το IKEA. Γιατί δε θα μπορούν πια να τ' αγοράσουν αυτά τα προϊόντα, βρε αδερφέ, τι να κάνουμε !



Φίλτατε Walτer, θα πρέπει να κανονίσουμε και κάποιες άλλες «λεπτομέρειες» . αν μου επιτρέπεις βέβαια, γιατί εσύ είσαι ο «πιστωτής» της ζωής μου. Ξέρεις βρε φίλε Walτer, θέλω να μου επιστρέψεις τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ μου, που έκλεψες εσύ (όχι ΕΣΥ βεβαίως, αλλά κάποιοι ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ), θέλω τα ΑΘΑΝΑΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΟΥ, που βρίσκονται στα Μουσεία του Βερολίνου, του Μονάχου, του Λονδίνου, του Παρισιού, της Ρώμης! Τα θέλω τώρα, που μπορεί να πεθάνω, . αλλά θέλω να πεθάνω, κοντά στους πατέρες μου !

ΑΠΑΝΤΗΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΛΟΧΑΓΟΥ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

Ως ένας ταπεινός πλην τίμιος και εμφορούμενος από πατριωτικά ιδεώδη λοχαγός
αισθάνθηκα την ανάγκη να απαντήσω σε ένα αισχρό άρθρο που δημοσιεύτηκε στην
εφημερίδα καθημερινή με τον τίτλο "με τα κρουασάν... υπό μάλης".
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_02/04/2011_437823


Κύριε διευθυντά,
όντας αναγνώστης της εφημερίδος σας και διαβάζοντας προ ημερών το κατ’ εμέ
κατάπτυστο άρθρο του κ. Ζούλα με τίτλο «Με τα κρουασάν... υπό μάλης»,
επιτρέψατέ μου να καταθέσω την προσωπική μου εμπειρία τοποθετούμενος επί του
θέματος.

Το 2002, ως νεαρός ανθυπολοχαγός στο Κέντρο Εκπαίδευσης Ειδικών Δυνάμεων, στην
πρώτη μου επαφή με στρατεύσιμους οπλίτες, έγινα μάρτυρας του εξής περιστατικού:
Ύστερα από μία σύντομη πορεία 7χλμ. με ελαφρύ φόρτο, άκουσα τυχαία την
τηλεφωνική συνδιάλεξη ενός εκ των συμμετασχόντων στην πορεία με την μητέρα του,
όπου ενθουσιωδώς και υψιφώνως την ενημέρωνε για την πορεία 50χλμ. με 30 κιλά
φόρτο που μόλις είχε εκτελέσει. Λίγες ημέρες αργότερα και ενώ εκτελούσα υπηρεσία

αξιωματικού διανυκτερεύσεως, μία άλλη μητέρα επικοινώνησε προκειμένου να μιλήσει

με τον γιο της. Προς διευκόλυνση της αναζήτησης, μάς ενημέρωσε ότι ανήκει στον
3ο Λόχο, αυτόν των «λεόντων». Τα επόμενα χρόνια από πλήθος παρόμοιων
περιστατικών καθώς και από συνομιλίες με γνωστούς που ολοκλήρωσαν την θητεία
τους, βεβαιώθηκα ότι μεγάλο ποσοστό απολυθέντων από τις τάξεις του στρατεύματος
έχουν πλέξει έναν μύθο γύρω από τους «πέτρινη» αυτή περίοδο της ζωής τους. Όλοι
είχαν αντιλέξει με πάθος και νεοελληνική μαγκιά στην άστοχη διαταγή του
προϊσταμένου τους αδιαφορώντας για τον πειθαρχικό έλεγχο, όλοι είχαν εντοπίσει
τα χρονίζοντα προβλήματα του στρατεύματος και είχαν πρωτότυπες και
αποτελεσματικές λύσεις να προτείνουν, ενώ αρκετοί είχαν διαπράξει μία εξαίρετη
πράξη που θα στιγμάτιζε το μέλλον της μονάδας που υπηρέτησαν.
Επανερχόμενος στον λίβελο του κ. Ζούλα, που δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 2ας
Απριλίου (προφανώς γράφτηκε την «πρωταπριλιά»), ασφαλώς δεν θα απευθυνθώ στον
συντάκτη, μιας και η συκοφαντική δυσφήμιση ενός εκ των θεσμών του κράτους με
μοναδικό μάρτυρα έναν «φίλο που μόλις απολύθηκε», καταστρατηγώντας κάθε έννοια
δημοσιογραφικής δεοντολογίας, τον θέτει στο απυρόβλητο οιασδήποτε αντιπαράθεσης.

Ειδικά βέβαια όταν ο υπό αμφισβήτηση θεσμός είναι αυτός των Ένοπλων Δυνάμεων, ο

οποίος διαχρονικά λαμβάνει την αποδοχή και εκτίμηση του συνόλου των Ελλήνων
πολιτών, παραμένοντας ένα από τα πλέον ελάχιστα ανέγκλητα προπύργια στην
συνείδηση του. Ο κύριος αυτός, ανάγοντας την συκοφαντία σε επάγγελμα, μη
σεβόμενος τουλάχιστον την μνήμη των δεκάδων πεσόντων «αργόμισθων» κατά την
εκτέλεση του καθήκοντος, σε κάθε σοβαρό κράτος όφειλε ήδη να έχει οδηγηθεί στο
εδώλιο του κατηγορουμένου, εκτός και αν διαθέτει και επιθυμεί να παρουσιάσει το
ονοματεπώνυμο του «φίλου» μάρτυρα και του δράστη «με τα κρουασάν υπό μάλης»,
πιθανότητα την οποία αποκλείω. Ο «φίλος» που μόλις απολύθηκε θα συγκαταλεχθεί
στους απολυθέντες του προλόγου, παραμένοντας για πάντα ανώνυμος και ανεύθυνος.
Το μόνο ίσως που θα επιθυμούσα από τον κ. Ζούλα, θα ήταν να μου αναλύσει και
αιτιολογήσει την έκφραση «ένα σκασμό λεφτά» που χρησιμοποιεί για να περιγράψει
τον μισθό ημών των «αντιπαραγωγικών», ο οποίος μόλις που αγγίζει τα 1250€
(καθαρές αποδοχές) ύστερα από 14 χρόνια υπηρεσίες και δύο πανεπιστημιακούς
τίτλους. Φαντάζομαι πως ο ταλαντούχος συνεργάτης σας, απότοκος ο ίδιος της
κληρονομικής δημοσιογραφίας στη χώρα της κληρονομικής δημοκρατίας, θα
δυσκολευτεί να βρει έναν καταλληλότερο χαρακτηρισμό για τις δικές του αποδοχές,
και δη για το μερίδιο που καταβάλλεται από τον Έλληνα φορολογούμενο.
Απευθυνόμενος λοιπόν σε εσάς κύριε διευθυντά, επιτρέψατέ μου να εκφράσω την
άποψη ότι η κάθε εφημερίδα έχει ταυτότητακαι για το λόγο αυτό έχει συγκεκριμένο
αναγνωστικό κοινό που εκφράζεται από τη γενική γραμμή της. Στην εφημερίδα που
αρθρογραφούν οι κ.κ. Γιανναράς, Κασιμάτης, Λυγερός και πλήθος άλλων
αξιολογότατων προσωπικοτήτων, θεωρώ επιεικέστατα άστοχη την παροχή βήματος σε
εκπροσώπους την ανεύθυνης δημοσιογραφίας, κρίνοντας δε απαραίτητη, αν μη τι άλλο

για τη διασφάλιση του κύρους της εφημερίδος, την δημοσίευση απολογητικού
σημειώματος για την περί ης ο λόγος ατυχέστατη προσβολή του κοινού αισθήματος.


Με τιμή,
Γκόνης Νικόλαος
Λοχαγός

Για την Πατρίδα...

Ονομαζόταν Γεώργιος Λυκάκης. Ήταν Σημαιοφόρος του Πολεμικού μας Ναυτικού. Ήταν ένα νέο παιδί, που απλά η κοσμοαντίληψη και η στάση ζωής του, τον οδήγησαν σε κάποιες επιλογές που οι συνομήλικοί του το σίγουρο είναι ότι θα τις κοροΐδευαν. Επέλεξε να γίνει αξιωματικός του Ναυτικού. Στους μίζερους και αντιηρωικούς καιρούς που ζούμε, επέλεξε να γίνει και βατραχάνθρωπος, επέλεξε να περάσει το δυσκολότερο σχολείο των Ειδικών μας Δυνάμεων, το σχολείο των υποβρυχίων καταστροφέων, των βατραχανθρώπων μας. Στις 19 Αυγούστου του 2010, κατά την διάρκεια της εκπαίδευσης, έπεσε από ύψος 22 μέτρων, βρίσκοντας τραγικό θάνατο εν ώρα υπηρεσίας. Στην ανακοίνωση που έβγαλε το ΓΕΝ, έκανε μία τυπική αναφορά για το συμβάν, με το γνωστό τυπικό τρόπο των ανακοινώσεων των επιτελείων. Ο Γεώργιος Λυκάκης, ήθελε να κάνει το όνειρό του πράξη. Σε μία εποχή που δεν σου επιτρέπει πλέον να ονειρεύεσαι, ο Γιώργος επέλεξε την Στολή. Οριοθέτησε τις Αξίες, επέλεξε μία άλλη στάση ζωής. Σε πείσμα της καθημερινότητας και της δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας, έστρεψε το βλέμμα του στις Ειδικές Δυνάμεις, έστρεψε το βλέμμα του εκεί που τίποτα δεν είναι εύκολο, εκεί που υπάρχει κούραση, αίμα και αγώνας, εκεί που αποφεύγουν οι πολλοί, αυτοί που δεν θέλουν να κουράζονται και να παλεύουν. Έπεσε στο καθήκον.

Πολλοί θα κοροϊδέψουν, άλλοι θα πουν ότι ήταν ένας «κολλημένος», ένας μιλιταριστής, ένας περίεργος. Στις μέρες μας, οι θεωρήσεις των γεγονότων γίνονται με εξαιρετική ευκολία. Δεν θα τον δούμε σε κανάλια. Δεν θα παίξει σε πρωϊνάδικα. Βλέπεις, ο συγκεκριμένος δεν ήταν ούτε επώνυμος, ούτε ψευτοκουλτουριάρης, ούτε κοσμικός, ούτε αριστεριστής. Γιατί νομίζω σχηματικά με αυτές τις κατηγορίες ασχολούνται όλοι σήμερα, σε μία από αυτές τις κατηγορίες πρέπει να υπάγεσαι για να είσαι θέμα. Οι γονείς του έγραψαν στον τάφο του μεταξύ άλλων: ...«Αναζητούσες το δύσκολο, το αθλητικό, το ηρωικό, το περιπετειώδες. Για την Πατρίδα και τα νιάτα σου». Για την Πατρίδα... Αυτό έγραψαν οι γονείς ενός παιδιού που χάθηκε στα 24 του χρόνια, τη στιγμή που οι υπόλοιποι συνομήλικοί του ξεκινούν με τα δικά τους σχέδια. Θεωρώ πως με όλη τη φράση, περιέλαβαν όλα όσα εμείς πιστεύουμε.

Δεν είδαμε αυτούς τους γονείς να βγαίνουν στα κανάλια, δεν τους είδαμε να κλαίνε σε εκπομπές. Τα αισθήματα και το δικό τους πόνο, τον έγραψαν σε κάποιες φράσεις, που όμως δεν προκαλούσαν λύπη και στενοχώρια, δεν προκαλούσαν πόνο και μιζέρια. Τόνιζαν το ηρωικό, τόνιζαν το πρότυπο του αθλητή, το πρότυπο του πολεμιστή. Τόνιζαν την αγάπη για την Πατρίδα. Που μπορεί να σε πληγώνει απ' όπου και αν κοιτάξεις, όμως για αυτή την Πατρίδα ο Γιώργος έδωσε τη ζωή του... Το όνομα του Γιώργου θα υπάρχει στα έγγραφα του Πολεμικού Ναυτικού. Θα υπάρχει στο μνημείο πεσόντων που βρίσκεται στην Διοίκηση Υποβρυχίων Καταστροφών. Ας υπάρχει και στις σκέψεις και στην ψυχή όλων μας...

Τάσος Δημητρακόπουλος

ΠΗΓΗ:http://www.elkosmos.gr/